De wet van onbedoelde gevolgen: hoe federale rechters de misdaadcijfers kunnen verhogen

Ondanks het feit dat harde retoriek tegen misdaad kan hebben heeft ze stemmen gekost in de tussentijd blijven prominente democraten oproepen om de borgtochthervorming terug te draaien, verdubbelen. Eerder deze maand zei de New Yorkse gouverneur Kathy Hochul (D) verdubbeld op haar oproepen om de hervorming van de borgtocht terug te draaien, waarbij ze er bij wetgevers op aandrong de mogelijkheid van rechters uit te breiden om beklaagden gevangen te zetten terwijl ze wachten op hun proces.

Ze is niet alleen. De burgemeester van New York, Eric Adams (D), is al maanden aan het protesteren tegen de hervorming van de borgtocht New Jersey wetgevers hebben onlangs een wetsvoorstel ingediend om belangrijke staatshervormingen op borgtocht terug te schroeven. Te midden van de groeiende bezorgdheid over gewelddadige misdaad, hebben politici het idee omarmd dat het opsluiten van mensen vóór het proces leidt tot veiliger straten.

Het probleem is dat tientallen jaren van onderzoek aantonen dat massale opsluiting in voorarrest de openbare veiligheid ondermijnt. IA nieuwe studie van Professor Siegler’s Clinic for the Federal Judiciary aan de University of Chicago Law School suggereert dat rechters het probleem verergeren.

Volgens een een bekende studie, verhoogde het opsluiten van arrestanten met een laag risico in de gevangenis voor slechts twee of drie dagen hun kans om gearresteerd te worden voor een nieuwe misdaad met 40 procent. Erger nog, mensen die voor het proces in de gevangenis zitten, verliezen vaak hun banen, huizen en voogdij over hun kinderen.

Dit is niets nieuws. Beleidsmakers over het hele politieke spectrum hebben de cascade al lang herkend, schadelijke gevolgen van voorarrest. Ironisch, de gevaren van voorarrest ze leidden tot de goedkeuring van de hervorming van de federale borgtocht, ondertekend door president Reagan in de jaren tachtig, een tijdperk dat de meeste liberalen beschouwen als het moderne epicentrum van massale opsluiting. Nog steeds in de boeken, de Bail Reform Act van 1984 duidelijk verbiedt rechters van het opsluiten van mensen die te arm zijn om voor hun vrijheid te betalen.

Ondanks die wet is de federale voorlopige hechtenis hoger koppig hoog blijven. En landelijk, geschat een op de vier van de bijna 2 miljoen mensen opgesloten in gevangenissen en gevangenissen zijn mensen in afwachting van hun proces, tegen een prijs van meer dan 14 miljard dollar per jaar.

Zo wat is er mis?

De afgelopen twee jaar heeft Professor Siegler’s Clinic de beslissingen bestudeerd van federale rechters die de zaken voorzitten van mensen die beschuldigd worden van misdaden die wachten op hun proces en die verondersteld worden onschuldig te zijn. Van hen onderzoek toont aan dat federale rechters regelmatig de borgtochtwetten schenden die ze gezworen hebben te handhaven, waardoor mensen in de gevangenis worden opgesloten die moeten worden vrijgelaten.

Uit het onderzoek van professor Siegler bleek dat federale rechters illegaal mensen gevangen zetten 12 procent van de gevallenzonder enig bewijs dat de persoon wordt geconfronteerd met een ernstig misdrijf of een ernstig vluchtrisico vormt, zoals vereist door de Bail Reform Act.

Judith Levy, rechter van de federale districtsrechtbank, zei het zo: “We hebben een crisis en een deel van de schuld ligt bij de rechters. Mensen vasthouden voordat ze terechtstaan, vernietigt levens en kan de openbare veiligheid ondermijnen. Federale rechters moeten de wet volgen.” Misschien is de weg naar veiliger straten niet via strengere wetten, maar via nauwer toezicht op de rechters die verantwoordelijk zijn voor onze crisis in voorarrest.

Het voortdurende vertrouwen van rechters op borgtocht in contanten draagt ​​ook bij aan het probleem. Hoewel het illegaal is onder de Reagan Act van 1984. Professor Siegler gevonden dat federale rechters routinematig borgtocht bepalen die beklaagden zich niet kunnen veroorloven. In Miami is het gebruikelijk dat federale rechters arme mensen een borgsom van $ 250.000 opleggen, wetende dat de persoon in de gevangenis blijft omdat hij te arm is om te betalen. In honderden gevallen was elke persoon die op hoge borgtocht in Miami gevangen zat, een persoon van kleur. Erger nog, in meer dan een kwart van de federale rechtbanken in dit land worden mensen die niet het geld hebben om een ​​advocaat te betalen routinematig zonder advocaat in de gevangenis gezet — een praktijk die volgens de federale wet duidelijk verboden is.

Alles bij elkaar genomen, wijst het bewijs op een duidelijke maar misschien contra-intuïtieve conclusie: de weigering van rechters om de wet te volgen, destabiliseert gemeenschappen en kan bijdragen aan de misdaadgolf die ze proberen te voorkomen.

Het goede nieuws is dat er inspanningen worden geleverd om dergelijke misstanden te beteugelen. Bewijs van gerechtelijk wangedrag was de drijvende kracht achter de hervorming van de borgtocht in Illinois klaar om het eerste land te worden dat borgtocht in contanten volledig afschaft naar opportunistische rechtszaak vertraagde uitvoering. Na pleitbezorging door lokale organisaties en de American Civil Liberties Union, Shelby County, Tennessee, doorgevoerde hervormingen die verbieden mensen gevangen te zetten alleen omdat ze geen borgtocht kunnen betalen. En in Harris County, Texas, leidde een federale rechtszaak uit 2016 tot een dramatische toename van het aantal voorlopige vrijlatingen, maar geen toename van criminaliteit.

Natuurlijk is het alternatief geen roekeloze minachting voor de veiligheid van de gemeenschap. Veel van deze nieuwe maatregelen vereisen simpelweg dat rechters stoppen met het opsluiten van mensen uit angst en gewoonte, en in plaats daarvan hun beslissingen baseren op wet en bewijs. Federale rechters zouden dit voorbeeld moeten volgen. Immers, toen federale rechters meer mensen vrijlieten tijdens de pandemie, de openbare veiligheid heeft er niet onder geleden. In overeenstemming met dit inzicht heeft het ministerie van Justitie zojuist een nieuwe richtlijn aan alle federale aanklagers om hen eraan te herinneren dat “er gevallen zijn waarin [pretrial] detentie is niet gerechtvaardigd” en benadrukkend dat elke persoon recht heeft op een advocaat tijdens federale borgtochthoorzittingen.

Het is niet meer dan normaal dat u zich zorgen maakt over de openbare veiligheid. Maar mensen opsluiten in de gevangenis voordat ze terechtstaan, ondermijnt dat doel. Wetten die zijn ontworpen om de rechten van de beschuldigde in evenwicht te brengen met legitieme zorgen voor het welzijn van de gemeenschap, bestaan ​​al tientallen jaren. Daarom moeten we eisen dat rechters deze wetten respecteren. Onze collectieve veiligheid hangt ervan af.

Alison Siegler is klinisch professor in de rechten, directeur van de Federal Criminal Justice Clinic aan de Universiteit van Chicago, en Brandon Buskey is directeur van het Criminal Law Reform Project van de ACLU.